Görüyor musunuz ? Aslında bakıyor musunuz desem daha doğru olacak. Ama öyle her zaman baktığınız gibi değil.. Görmek için bakabildiklerinizi kast ediyorum yani. “Göz ucuyla” değil de gözlerinizi “4 açıp” bakmanızdan… Yine de bakmanız ve hatta görmeniz de yeterli olmayabilir anlamanıza.. Bir umutla devam edeyim o halde.. Tıpkı onlar gibi =)

Hayat işte. Onların da karşısına, sizde de olduğu gibi  “Kader” ismiyle çıkageldi.. Hepimize göründüğünden daha başka şekilde hem de. Öylesine erken ki, anlatmakla olacak iş değil. Derler ya, “yaşayan bilir” diye. Aynen o hesap.

Kimileri bu zorlukla savaşması gerektiğini dahi bilemeden ayrıldı aramızdan. Kimilerinin ise savaşabilecek ne maddi gücü oldu ne de manevi bir desteği. Savaşması gerektiğinin farkında olanlar da bizim konumuzu ortaya koyuyor daha çok.

Neyle mi savaşanlar ? Lösemi diyeyim, halk arasında bilinen adıyla KanKanseri. Tedavisi uzun ve meşakkatli bir dönem.. Gerek maddi açıdan olsun gerekse de manevi açıdan çok büyük özveri istiyor.. Maddi olarak belki elimizden çok da fazla bir şey gelmeyebilir. Manevi destek adına ise emin olun ki çok şey başarabilirsiniz. Tıpkı Gizem isimli arkadaşımızın yaptığı gibi. Daha doğrusu başardığı gibi diyelim ki başarısızlığımız daha da ortaya çıksın. En azından kendi adıma.

Çukurova Üniversitesi Onkoloji-Hematoloji servisinde tedavigörmekte olan kardeşlerimizi fotoğraflamış kendi bakış açısıyla. O bakış açısından kendi üzerimize düşeni alabilecek miyiz diye düşündüm ben de biraz. Gidemez miyiz acaba, bulunduğumuz şehirlerdeki bu hastalıkla savaşan kardeşlerimize destek olmaya.. Bir haftasonu birkaç arkadaşımızı ve gönlümüzden gelen hediyeleri alarak gidemez miyiz onları ziyarete ? Bunu başarabileceğimize inanıyorum. Evet, yapabiliriz. O kadar da ölmedik değil mi ?

Bu savaşın kimyasal tedavisinin daha önemli kısmını ruhsal tedavi ile yapmak mümkündür. Belki abes bir örnek olarak algılayabilirsiniz ama Kurtuluş Savaşı’nı kazanmamız silah gücüyle mi gerçekleşti, yoksa inancımızla mı ? Cevabı çok iyi biliyorsunuz.. Onların verdiği savaşa bakıyorum da bizler ne yapıyoruz diye düşünüyorum. Sanırım pek az şey. O halde elimizden geleni yapmaya başlayalım. Kendi adıma şunu söyleyebilirim ki, sıf bu nedenle yürütmekte olduğum bir web projemi bırakıyor ve bu konuyla ilgili bir şeyler yapmaya başlıyorum..( yazıyı bir kurban şarkısının manidar sözleri ile tamamlayayım)

İnanmadan yaşanmaz.

Bil ki yürek dayanmaz.

Yaraların kapanmaz

Bu son yol sana

Bu yol düş sana

Bu SON SÖZ sana.